Эй аҳли карам ва виҷдон! Ва эй аҳли саховат ва эҳсон!
Агар эҳсонот, яъне бахшишҳо ва некиҳо ба номи закот набошад, се зарар хоҳад дошт. Баъзан ҳам бе фоида хоҳад рафт. Чунки, вақте ки ба номи Аллоҳ (ҷ) намедиҳӣ маънан миннат мекунӣ, фақири бечораро дар таҳти асорат мегузорӣ. Ҳам аз дуои мақбули вай маҳрум мемонӣ. Ҳам ҳақиқатан дар ҳоле, ки бахотир додани моли Ҷаноби Ҳақ барои бандагони вай як маъмури тавзеъот ҳастӣ, ту худро соҳиби мол гумон карда як куфрони неъмат мекунӣ. Агар баноми закот бидиҳӣ, чун дар ин сурат ба номи Ҳақ медиҳӣ, як савоб бадаст меорӣ. Як шукрони неъмат аз худ нишон медиҳӣ. Он одами муҳтоҷ низ чун иззати нафси вай нашикаста ва дуои вай низ ба ҳаққи ту қабул хоҳад шуд. Бале ба қадри закот, балки бисёр зиёд нофила ва эҳсон, ва ё инки бо дигар суратҳо додан монанди риё ва шуҳрат, монанди миннат ва тазлил зарарҳоро бадаст овардан куҷост? Ба номи закот он некиҳоро карда ҳам фарзро адо карада, ҳам саваб, ҳам ихлос, ҳам як дуои мақбулро бадаст овардан куҷост?
9سُبْحَانَكَ لَا عِلْمَ لَنَٓا اِلَّا مَا عَلَّمْتَنَٓا اِنَّكَ اَنْتَ الْعَلٖيمُ الْحَكٖيمُ
اَللّٰهُمَّ صَلِّ وَ سَلِّمْ عَلٰى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ الَّذٖى قَالَ «اَلْمُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِ كَالْبُنْيَانِ الْمَرْصُوصِ يَشُدُّ بَعْضُهُ بَعْضًا» وَ قَالَ «اَلْقَنَاعَةُ كَنْزٌ لَا يَفْنٰى» وَعَلٰى اٰلِهٖ وَصَحْبِهٖ اَجْمَعٖينَ اٰمٖينَ وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعَالَمٖينَ
***