بِاسْمِهٖ سُبْحَانَهُ

Бародарони азиз, сиддиқ ва мухлисам!

Мо дар доираи имкан, бо тамоми қуввати худ дастурҳои Ламъаи Ихлосро ва сирри ихлоси ҳақиқиро дар моёни худ ва ба муқобили якдигар бояд, ки истеъмол кунем. Ба хотире, ки ин ба дараҷаи вуҷуб ва лозимият омадааст. Қатъи хабар гирифтам, ки се моҳ мешавад се нафар ба хотири ин ки дар миёни бародарони хоссе, ки дар инҷо ҳастанд, ба сабаби масъалаҳои ҷузъӣ барои ба роҳ андохтани адоват ва нифоқ миёни эшон таъин шудааст. Ҳам шогирдони матин ва устувари Рисолаи Нурро бо дилхунук кардан ва хаста кардан аз Рисолаи Нур ва ононе, ки дили нозук ва бе таҳаммул доранд, ба авҳом ва хаёлот андохта бахотири аз хизмати нурия мунсариф кардан бидуни кадом сабаб маҳкамаи моро ба дарозо меандозанд.

Зинҳор! Зинҳор! Он самимят ва муҳаббате, ки то акнун дар миёнатон идома дорад набояд, ки канда шуда ва набояд, ки такон бихӯрад. Як зарра ҳам бошад барои мо як зарари бузургро ба бор меоварад. Агар хизмати Қуръонӣ ва Имонӣ бихоҳад, мо барои якдигар лозим шавад, рӯҳи худро низ фидо мекунем. Фидокорҳои ҳақиқӣ на ба муқобили якдигар ба қаҳр кардан ва хафа шудан, балки бо камоли маҳвияту бо таслимият ва бо тавозӯъ қусурро ба худ мегирад; муҳаббат ва самимияти худро ба изофа кардан кӯшиш мекунад. Вагарна, ҳабба қубба шуда то ҷое хоҳад расид, ки таъмири он имкон нопазир хоҳад шуд. Ва як зарари таъмири нопазир ба бор хоҳад оварад. Инро ба фаросату заковати шумо ҳавола карда ҷумларо кӯтоҳ мекунам.

Саъид Нурсӣ

***