Инак эй мӯъминон! Оё медонед, ки ба муқобили қабилаи Ислом чӣ қадар қабилаҳои душман як вазияти таҳоҷум ва таҷовузро гирифтаанд? Ин қабилаҳои душман. Яке даруни дигаре монанди доирҳое, ки яке дохили дигари ҷогирифтанд аз сад доира зиёдтар ҳастанд. Дар ҳоле, ки ба муқобили ҳар як аз ин доираи душманон тавофуқ, ҳамоҳангӣ, ҳамкорӣ, кӯмак ба якдигар, даст ба дасти ҳамдигар дода, маҷбур ба як вазияти мудофӣ ба муқобили ин душманон мебошем. Бо вуҷуди ин ҳама оё барои осони ҳуҷуми ин душманон ба дохили қалъаи Ислом, дарвозаҳоро боз кардан, тарафгири ғаризкорона намудан ва мақсади адоваткорона кардан оё ба аҳли имон зеб хоҳад дод? Яъне оё ин ҳама кирдори мо ба ҳеҷ як ҷиҳат ба аҳли имон зеб хоҳад дод? Он доираҳои душман аз аҳли залолат ва гумроҳон ва аҳли илҳод гирифта то ба олами аҳли куфр то ба аҳвол ва вазъияти дунё ва то ба мусибатҳо ва балоҳо яке дохили дигари ба муқобили шумо як вазъияти зиёновар ва музир гирифтаанд, ки яке паи дигаре ба шумо бо қаҳру ғазаб ва бо ҳирс ва тамаъ нигоҳ мекунанд. Балки ингуна ҳафтод навъи душман вуҷуд дорад. Ба муқобили тамоми инҳо силоҳ ва сипар ва қалъаи ту ухуват ва бародарии исломи мебошад. Ин қалъаи Исломиро бо душманиҳои хурд ва баҳонаҳо ларзондан ва такондан ва хароб кардан чӣ қадар хилофи виҷдон ва чӣ қадар хилофи маслиҳати исломӣ мебошад, инро бидон ва ҳушёр шав!