Ҳам на танҳо ба ашҳоси хусусӣ ва ҷамоатҳо балки ба саодати ҳаёти умуми навъи башар як рукни муҳим, балки барои давоми ҳаёти инсоният як пояи муҳим закот мебошад. Чунки дар башар, хавосс ва авом ду табақа мавҷуд аст. Аз хавосс ба авом марҳамат ва эҳсон, аз авом ба муқобили хавосс, ҳурмат ва итоатро закот таъмин мекунад. Вагарна, аз боло ба сари авом зулм ва таҳаккум фуруд хоҳад омад; аз авом ба муқобили тавонгарон кина ва исён хоҳад баромад. Ҳар ду табақаи башар дар як муҷодилаи маънавӣ, дар як кашмакаши ихтилофӣ хаҳанд монд. То омада — омада чунон, ки дар Русия шуда буд ба сурати муҷодилаи саъй ва сармоя ба мунозиа хоҳад пардохт.