Калимаи чаҳорум

Натиҷаи он чи, ки ман дар ҳаёти худ аз зиндагии ҳаёти иҷтимоии башар бо истифода аз таҳқиқот бадаст овардаам инаст, ки: Ба муҳаббат лоиқ аз ҳама чиз, муҳаббат мебошад ва ба хусумат аз ҳама чиз лоиқ карда, хусумат мебошад. Яъне бо муҳаббате, ки бо саодат ва амният, ҳаёти башарро таъмин мекунад бояд, ки муҳаббат шавад. Бо хусумате, ки боиси ҳарҷу марҷ ва кашмакаш ва беамниятӣ ва харобии ҳаёти зиндагии башар мегардад, бояд ки адоват ва душманӣ шавад. Ин ҳақиқат дар Мактуби Бисту Дуввуми Рисолаи Нур бо эзоҳаш баён шудааст. Ба он хотир дар ин ҷо каме ишорат мекунем. Интавр ки:

Замони адоват, душманӣ ва хусумат гузашт. Ду Ҷанги Ҷаҳонӣ нишон дода, ки душманӣ ва адоват чӣ қадр бад ва зулми бузурги бо даҳшатаст. Дар ин ҷангҳо ҳеҷ як фоида мулоҳиза нашуд. Бинобар ин бар зидди бадиҳои душманони шумо ба шарти бетаҷовуз бояд, ки сабаби ҷалби адоват ва душмании шумо нагардад. Барои онҳо ҷаҳаннам  ва азоби илоҳӣ кофист.