Эҳсос кардану дӯст доштани анворе, ки аз Шамси Азалӣ дар оинаи ҳаётат нақш бастааст ва ҳам ба унвони як бошуур, шавқу  алоқа нишон додан ба ӯ ва аз худ бехуд шудан ба сабаби муҳаббати ба ӯ ва саранҷом ҷойгузин кардани он анвори мутаҷаллӣ дар умқи қалбат.

 

 Ба хотири ин сиррест, ки шоъир дар маънои ҳадиси Қудсие, ки туро ба аъло-илийин уруҷ медиҳад, чунин гуфтааст:

مَنْ نَگُنْجَمْ دَرْ سَمٰوَاتُ وَزَمِينْ  *  اَزْ عَجَبْ گُنْجَمْ بِقَلْبِ مُؤْمِنِينْ